و شمس مولانا را از منبر خطابه به زیر افکند تا به او بفهماند:
نردبان این جهان ما و منیست
عاقبت این نردبان افتادنیست
لاجرم هر کس که بالاتر نشست
استخوانش سختتر خواهد شکست
مولانا از راس نردبانی بلند به زمین افکنده شد و تمام استخوانهای کبر و غرورش به سختی شکست،دشواری کنده شدن از منبر و خطابه و موعظه و پشت کردن بر شاگردان بر مولانا سخت مینمود ولی با درک اینکه هر موضوعی را میتوان از بعد دیگری هم دید این سختی را با اغوش باز خوشامد گفت و بر دایره عشق و شیدایی شروع به رقص نمود .(هشتم اذر سالروز اولین دیدار شمس و مولانا فرخنده باد.)
Jananeman T
درباره این سایت